Historia rugby

Nazwa gry pochodzi od angielskiej szkoły w Rugby, gdzie po raz pierwszy spisano reguły futbolu w 1845 r., które nadspodziewanie odniosły spory sukces. W 1863 r. powstała the Football Association (Stowarzyszenie Futbolowe) mające regulować reguły gry w futbol, jednak narastający od lat 50. spór dotyczący gry ręką i szarżowania doprowadził do rozłamu i do powstania the Rugby Football Union (Związku Futbolu Rugby) w 1871 r. Odtąd drogi piłki nożnej i rugby potoczyły się własnymi odrębnymi ścieżkami. Rugby dotarło wkrótce poza Wyspy Brytyjskie, nie tylko do innych części rozległego Imperium Brytyjskiego, ale m.in. do takich krajów jak Argentyna, Francja, Niemcy, czy Stany Zjednoczone.

W tym ostatnim kraju rugby odcisnęło piętno na powstający futbol amerykański. W 1886 r. powstała International Rugby Footbal Board (Międzynarodowa Rada Futbolu Rugby; obecnie IRB) dla zarządzania rozwojem tejże dyscypliny. Dominacja w IRFB ludzi kładących nacisk na etos gry i amatorstwo doprowadziła do konfliktu z częścią zespołów z północy Anglii i powstania the Northern Rugby Football Union, z inicjatywy której powołano zawodową ligę rugby. Zmieniono także niektóre przepisy, doprowadzające do zróżnicowania obu odmian sportu. Rugby league zdobyło popularność na mającej robotniczy charakter północy Anglii oraz w niektórych regionach Australii, a także we Francji. Do rozpowszechnienia rugby union poza anglosferę przyczynili się przede wszystkim Francuzi, którzy doprowadzili do powstania FIRA (Międzynarodowego Związku Rugby Amatorskiego) w 1934 r. W 1987 r. odbył się pierwszy turniej Pucharu Świata w rugby union, a w 1995 r.

dopuszczono do zawodowstwa w tej odmianie.